Π.Π.: Πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο, το οποίο κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο: «Εκδόσεις Κέφαλος».
Γ.Τ.: Το παιδικό μυθιστόρημα «Ο μικρός δασοφύλακας», το οποίο απευθύνεται όμως και στις μεγαλύτερες ηλικίες, είναι το έκτο κατά σειρά έργο μου που κυκλοφορεί. Θεωρώ πως σε αυτό έχω ξεπεράσει τον εαυτό μου και πως είναι ό,τι καλύτερο έχω γράψει μέχρι στιγμής. Στο συγκεκριμένο βιβλίο οι αναγνώστες θα βρουν στοιχεία δικά μου περισσότερο από τα προηγούμενα. Εξάλλου, πολλά απ’ όσα περιγράφονται μέσα στο βιβλίο είναι βασισμένα σε αληθινά γεγονότα που έχω ζήσει στην εφηβεία μου. Κάποια αυτούσια, κάποια άλλα αναμεμειγμένα με φαντασία. Πρόκειται για μία ιστορία που θίγει σημαντικά κοινωνικά και οικολογικά θέματα, όπως ο σχολικός εκφοβισμός, η περιθωριοποίηση, η κοινωνική αδικία, η συλλογική αδιαφορία, η ρύπανση και καταστροφή του περιβάλλοντος, η ανεπαρκής προστασία του, και επιχειρεί να περάσει τα ανάλογα μηνύματα, να παραδώσει μαθήματα αντιμετώπισης και διαχείρισης αυτών των καταστάσεων. Φυσικά, όχι με διδακτικό τρόπο, αλλά με αρκετή περιπέτεια και φαντασία, φιλοσοφική διάθεση αλλά και χιούμορ, όπως και μια πιο χαλαρή και παιχνιδιάρικη ατμόσφαιρα.
Π.Π.: Ποια ήταν η πηγή της έμπνευσής σας;
Γ.Τ.: Η πηγή της έμπνευσής μου δεν ήταν μόνο μία. Ωστόσο, η αρχική, η οποία ύστερα προκάλεσε ένα ντόμινο εμπνεύσεων, ήταν η κατανάλωση καρυδιών, όσο αστείο κι αν φαίνεται. Γι’ αυτό και η ιστορία του Ιάσονα, του μικρού δασοφύλακα, ξεκινάει με την επιθυμία του να φάει καρύδια. Λόγω φτώχειας, όμως, δεν μπορεί. Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους που θα πάρει την απόφαση να το σκάσει από το σπίτι του με προορισμό το δάσος και τις πεδιάδες που υπάρχουν έξω από το χωριό στο οποίο μένει. Από εκεί και πέρα θα μπορούσα να πω ότι πολλές φορές πηγή έμπνευσης στάθηκε η ίδια η διαδικασία συγγραφής. Δηλαδή, ο Ιάσονας με οδηγούσε από μόνος του στα επόμενα συμβάντα. Βεβαίως, θα πρέπει να αναφέρω ως πηγές έμπνευσης και τις προσωπικές μου εμπειρίες, τις οποίες, όπως είπα και προηγουμένως, χρησιμοποίησα. Τέλος, καθοριστικής σημασίας παράγοντας έμπνευσης θεωρώ πως στάθηκε η ζωή μου δίπλα στη φύση και η λατρεία που έχω προς εκείνη. Το βιβλίο είναι γεμάτο φύση. Μόνο αν το διαβάσει κανείς, μπορεί να καταλάβει τι εννοώ.
Π.Π.: Τι συμβολίζει ο τίτλος του βιβλίου σας;
Γ.Τ.: Ο τίτλος του βιβλίου συμβολίζει και υπαινίσσεται την ανάγκη να προστατεύονται τα δάση από δασοφύλακες. Γνωρίζουμε όλοι μας τις μεγάλες πληγές που ανοίγουν οι πυρκαγιές. Κι όταν ανοίξουν, είναι δύσκολο να κλείσουν. Καλύτερο του θεραπεύειν το προνοείν και προλαμβάνειν. Έτσι δεν έχει πει ο Ιπποκράτης; Αυτή η πολύ σοφή ρήση πρέπει να βρίσκει εφαρμογή παντού. Στην πρόληψη, λοιπόν, είναι που πρέπει να εστιάσουμε. Ο θεσμός του δασοφύλακα θα ήταν μια καλή αρχή στην προσπάθεια αποτροπής-πρόληψης των εμπρησμών και των τραγικών συνεπειών τους που βγάζουν καπνό θανάτου. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί ότι είναι συμβολικό και το ίδιο το όνομα του Ιάσονα, του μικρού δασοφύλακα, του ήρωά μας. Συμβολίζει την ίαση που θα προσπαθήσει να επιφέρει στο καμένο δάσος αρχικά και στον άρρωστο Λεμονάνθρωπο αργότερα, καθώς επίσης και την ίαση που ελπίζει να επέλθει και στην ίδια του τη ζωή, η οποία είναι γεμάτη προβλήματα και ελλείψεις.
Π.Π.: Επηρέασε το έργο σας το εξωτερικό περιβάλλον;
Γ.Τ.: Δε γνωρίζω ακόμα αν θα επηρεάσει το εξωτερικό περιβάλλον, αλλά αυτός είναι ο σκοπός του. Να θίξει, να προβληματίσει, να επηρεάσει και να προκαλέσει αντιδράσεις. Δε γράφω μόνο προς τέρψη του αναγνώστη. Η τέρψη αποτελεί μόνο το μέσο. Έχω, δηλαδή, την ελπίδα μέσω αυτής να πετύχουμε και μια αλλαγή. Έστω και μόνο συνειδησιακή.
Π.Π.: Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;
Γ.Τ.: Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη λογοτεχνία μόλις στα δεκαπέντε μου έτη, όταν ακόμα πήγαινα σχολείο. Μάλιστα, το βιβλίο για το οποίο μιλάμε ήταν το δεύτερο που άρχισα να γράφω κάπου εκεί κοντά. Το πρώτο δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Δηλαδή, όσα έχουν ήδη εκδοθεί ήταν μεταγενέστερα του μικρού δασοφύλακα. Σίγουρα, λοιπόν, οι εκθέσεις του σχολείου, που μεταξύ άλλων αφορούσαν κάποιες φορές και την οικολογική κρίση, η σχολική ζωή (βλέπουμε και τον δωδεκάχρονο Ιάσονα αρκετά εντός του σχολικού περιβάλλοντος) και το γεγονός πως ήδη από τότε θαύμαζα τους συγγραφείς και αγαπούσα τη λογοτεχνία διαδραμάτισαν ρόλο κινήτρων για να γράψω.
Π.Π.: Γιατί γράφετε;
Γ.Τ.: Γιατί είναι μια διαδικασία που με ευχαριστεί και με κάνει να νιώθω πλήρης. Γιατί πιστεύω ακράδαντα πως είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να βελτιώσουμε τον κόσμο μας. Γιατί ίσως να γεννήθηκα γι’ αυτό ακριβώς.
Π.Π.: Ασχολείστε και με άλλα λογοτεχνικά είδη;
Γ.Τ.: Ασχολούμαι κυρίως με την ποίηση. Νομίζω ότι αυτό είναι εμφανές από το γεγονός πως έχω εκδώσει ήδη τέσσερις ποιητικές συλλογές, με τις δύο πρώτες μάλιστα να μετράνε για διπλές, αφού αποτελούνται από 110+ σελίδες η καθεμία. Ωστόσο, έχω γράψει και αρκετά διηγήματα. Πρόσφατα, μάλιστα, ένα διήγημά μου για την κακοποίηση των γυναικών απέσπασε το Γ΄ βραβείο σε λογοτεχνικό διαγωνισμό που διοργάνωσε η ΧΕΝ Παιανίας. Επίσης, έχω πειραματιστεί με το θέατρο, καθώς και το σενάριο (σε αυτό έχουν συμβάλει και οι σπουδές μου στο αντικείμενο της Δημιουργικής Γραφής, κατά τις οποίες ήρθα σε επαφή με όλο το φάσμα της λογοτεχνίας). Τέλος, θεωρώ πως πρέπει να αναφέρω και τη στιχουργική. Οκτώ στιχουργήματά μου έχουν ήδη μελοποιηθεί και αναμένεται να κυκλοφορήσουν εν καιρώ.
Π.Π.: Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας λογοτέχνες;
Γ.Τ.: Ο Τάσος Λειβαδίτης και ο Κώστας Καρυωτάκης από ποιητές. Η Άλκη Ζέη και η Πηνελόπη Δέλτα από συγγραφείς. Αυτοί είναι οι πιο αγαπημένοι μου. Φυσικά, έχω και πολλούς άλλους αγαπημένους, πολλοί από τους οποίους βρίσκονται και εν ζωή και έχω την τιμή και τη χαρά να είναι φίλοι μου. Διαβάζουμε τους παλιούς, εκκινούμε από εκείνους, αλλά μαθαίνουμε και τους νέους, δίνουμε ευκαιρίες, στηρίζουμε τους ανθρώπους που ασχολούνται με τα γράμματα σε μια τόσο αντιπνευματική εποχή και αγαπάμε.
Π.Π.: Τελευταία ερώτηση: ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στον χώρο της τέχνης του λόγου;
Γ.Τ.: Προς το παρόν, δε γνωρίζω. Στα άμεσα σχέδια, πάντως, βρίσκονται η κυκλοφορία των τραγουδιών και η προώθηση του μικρού δασοφύλακα με διάφορες δράσεις.
0 Σχόλια