Με συγκίνηση και βαθύ σεβασμό παρουσιάζουμε την ποιητική συλλογή του Νικόλαου Μουζακίτη (Μπούντα), «Η Αντίκρουση του Πολέμου – Ποιήματα για Παιδιά και Ενήλικες». Ένα έργο που φωτίζει τις σκιές της σύγχρονης πραγματικότητας, δίνοντας φωνή σε όσα συχνά σιωπούν: τον φόβο, την απώλεια, την ανάγκη για ειρήνη.
Με λέξεις απλές αλλά δυνατές, ο ποιητής υφαίνει ποιήματα που διατρέχουν την ψυχή κάθε αναγνώστη, μικρού και μεγάλου. Μια ποιητική διαδρομή που ενώνει την αθωότητα με τη μνήμη, το παιχνίδι με τον πόνο, το τραύμα με την ελπίδα. Είκοσι στιγμές γραφής που δεν φιλοδοξούν να διδάξουν, αλλά να θυμίσουν: πως ακόμη και στις πιο σκοτεινές εποχές, η ποίηση μπορεί να κρατήσει αναμμένη τη φλόγα της ανθρωπιάς.
📖 Περιγραφή βιβλίου 📖
Σε έναν κόσμο όπου ο πόλεμος εξακολουθεί ακόμα να αφαιρεί την παιδική αθωότητα και να βαραίνει τις ψυχές των ενηλίκων, αυτή η ποιητική συλλογή του Νικόλαου Μουζακίτη (Μπούντα) γίνεται μια γέφυρα ανάμεσα στο όνειρο και την ωριμότητα, στην ελπίδα και τη θλίψη. Τα ποιήματα, τρυφερά αλλά και αιχμηρά, αγγίζουν την παιδική ματιά και τη βαθιά εν-δοσκόπηση των μεγάλων, αποτυπώνοντας με συγκίνηση το διαχρονικό αίτημα για ειρήνη και κατανόηση.
Μέσα από είκοσι ποιητικές στιγμές, ο αναγνώστης καλείται να αναστοχαστεί την αξία της ζωής και τη δύναμη της ανθρωπιάς. Μια σιωπηλή κραυγή για έναν κόσμο χωρίς πόλεμο, όπου τα παιδιά θα μπορούν να παίζουν ξέγνοιαστα και οι μεγάλοι να θυμούνται πώς είναι να ελπίζεις.
✍ **Ας γνωρίσουμε τον ποιητή** ✍
Ο Νικόλαος Μουζακίτης, γνωστός και με το οικογενειακό παρατσούκλι Μπούντας, γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1998. Από μικρή ηλικία ακολούθησε τον δρόμο της μουσικής, ξεκινώντας σπουδές κιθάρας σε ηλικία επτά ετών. Είναι κάτοχος πτυχίου στη μοντέρνα κιθάρα, καθώς και πτυχίων Αντίστιξης, Ενοργάνωσης και Διεύθυνσης Μπάντας.
Ως επαγγελματίας μουσικός έχει πραγματοποιήσει πλήθος εμφανίσεων σε όλη την Ελλάδα — από μουσικές σκηνές και ξενοδοχεία έως δημοτικά θέατρα και φεστιβάλ. Παράλληλα, έχει συνθέσει δικά του τραγούδια, με τη στιχουργική να τον φέρνει σταδιακά πιο κοντά στην ποίηση. Αυτό το πέρασμα δεν ήταν απλώς καλλιτεχνικό — ήταν υπαρξιακή ανάγκη· μια ανάγκη για βαθύτερη έκφραση.
Η ποίηση για τον ίδιο αποτελεί τρόπο καταγραφής σκέψεων, εσωτερικών αναζητήσεων και κοινωνικών προβληματισμών. Αντλεί έμπνευση από την καθημερινότητα, τη σύγχρονη πραγματικότητα, και την επιθυμία για έναν πιο ανθρώπινο κόσμο. Έχει τιμηθεί με έπαινο από τον Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδας-Κύπρου για τη συμμετοχή του στην ανθολογία «Παιδί… δικό μας», με θέμα τα παιδιά του πολέμου.
Η πρώτη του ποιητική συλλογή, «Η Αντίκρουση του Πολέμου – Ποιήματα για Παιδιά και Ενήλικες», αποτελεί μια γέφυρα ανάμεσα στον παιδικό ιδεαλισμό και την ενηλικίωση, φωτίζοντας με τρυφερότητα αλλά και ένταση τις αντιφάσεις της ανθρώπινης εμπειρίας.
Γράφει γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Γιατί η τέχνη, όπως και η αγάπη, δεν είναι επιλογή – είναι τρόπος ύπαρξης.