Π.Π. Κύριε Δημητριάδη, καλώς ήρθατε! Θα θέλαμε να μας ξεναγήσετε στην ποιητική σας συλλογή «Η Απώλεια» και να μας αποκαλύψετε τι την καθιστά ένα βαθιά προσωπικό και ταυτόχρονα καθολικό έργο.

Α.Δ. Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία. Η απώλεια είναι κάτι που την έχει βιώσει ο καθένας μας σε οποιαδήποτε έκφανση. Αυτά τα ποιήματα γράφτηκαν με αφορμή την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου. Ωστόσο, επεκτείνεται και σε άλλες ένοιες όπως η μοναξιά, ο χρόνος, ο έρωτας, η αγάπη, η λογική, το συναίσθημα.


Π.Π. Η "Απώλεια" είναι ένα θέμα που αγγίζει την ανθρώπινη ύπαρξη σε βάθος. Πώς προσεγγίζετε αυτή την έννοια στα ποιήματά σας και ποιες διαστάσεις της απώλειας εξερευνάτε;

Α.Δ. Η απώλεια από μόνη της είναι μια πολυδιάστατη έννοια. Δεν εμπεριέχει μόνο τη φυσική απουσία ενός ανθρώπου, αντικειμένου ή ιδέας, αλλά και τις επιδράσεις που έχει αυτή στον ψυχισμό, καθώς και στο μετέπειτα τρόπο ζωής που υιοθετούν όσοι τη βιώνουν.


Π.Π. Στο ποίημά σας αναφέρετε "Να σώσω την άμμο στην κλεψύδρα. Να ξεκολλήσω τους δείκτες απ’ τα χαλασμένα ρολόγια. Να ξεπαγώσω το χρόνο." Πώς συνδέεται η έννοια του χρόνου με την απώλεια και την επιθυμία για ανατροπή του αναπόφευκτου;

Α.Δ. Ο ρόλος του χρόνου σε αυτές τις περιπτώσεις είναι διττός. Μπορεί να δράσει είτε ως γιατρός, είτε ως τιμωρός σε συνεργασία με τη μνήμη.


Π.Π. Η ποίηση συχνά λειτουργεί ως όχημα για την έκφραση ανείπωτων συναισθημάτων.  Πώς χρησιμοποιείτε τον ποιητικό λόγο για να δώσετε φωνή στον πόνο και τη νοσταλγία της απώλειας;

Α.Δ. Η ποίηση είναι μια συμπυκνωμένη φόρμα. Κατάλληλη για να διατυπώσεις ότι δε λέγεται εύκολα. Συνεπώς, μπορείς να εξωτερικεύσεις δύσκολα συναισθήματα όπως ο πόνος και η νοσταλγία και με λέξεις και με σιωπές.


Π.Π. Το ποίημα "Αλλάζω τις αναμνήσεις μου, μετατρέπω τις μνήμες μου, μεταμφιέζω τις θύμησές μου, διορθώνω το σενάριο του έργου, ξαναπαίζω τη σκηνή και σώζεσαι." Πώς η μνήμη και η αναδιαμόρφωσή της μπορούν να αποτελέσουν έναν μηχανισμό επιβίωσης απέναντι στην απώλεια;

Α.Δ. Αυτό κάνουμε όλοι μας. Τα αρνητικά γεγονότα προσπαθούμε να τα θυμόμαστε αλλιώς. Όσο το δυνατόν πιο θετικά. Ένας μηχανισμός επιβίωσης είναι κι αυτός. Μια δικλείδα ασφαλείας.


Π.Π. Ποια είναι η βαθύτερη φιλοσοφική αλήθεια που αναζητήσατε ή ανακαλύψατε μέσα από τη συγγραφή αυτών των ποιημάτων για την απώλεια;

Α.Δ. Η αγωνία και η περιέργεια για το επέκεινα. Για το «μετά», τόσο αυτών που φεύγουν, όσο κι αυτών που μένουν.